Dit artikel gaat over de belangrijkste beslissing die je als belegger moet nemen: asset allocatie. Hoeveel beleg je in aandelen en hoeveel in obligaties? Het gaat eigenlijk allemaal over je risicoprofiel. Hoeveel risico zou je moeten nemen? En meer bepaald, hoe ga je dat doen?
Voor meer over asset allocation, lees dan zeker eens dit artikel!
Er zijn veilige plaatsen waar je je spaarcenten kunt parkeren en je geld zal dan ook navenant groeien. Na eventuele kosten en belastingen zal het waarschijnlijk niet genoeg rendement genereren om de inflatie te evenaren. Er zijn veel mogelijkheden om een hoger rendement te krijgen van je spaargeld maar de meesten zijn weinig voorspelbaar, wat dus wilt zeggen dat het geld er misschien niet zal zijn als je het nodig hebt. Dus de variatie van het rendement is een goede maatstaf om het niveau van risico te meten.
Als we dit risico of variatie in rendement bekijken dan hebben we aan de ene kant risicovrije producten zoals cash en termijnrekeningen, aan de andere kant hebben we dan aandelen met een hoog risico en een hoog potentieel rendement en in het midden hebben we obligaties. Obligaties zijn niet zo risicovol als aandelen maar ook niet risicovrij. De uitgever van de obligatie kan failliet gaan, waardoor je dus je uitgeleend geld kwijt bent of de interest rates kunnen veranderen wat een impact heeft op de koersen van obligaties.
De essentie is dus dat beleggen gaat om een rendement te verkrijgen omdat je een bepaald niveau van risico aanhoudt. Maar er is een addertje onder het gras: dit is alleen zo voor een gediversifieerde portefeuille. Je kan bijvoorbeeld de S&P500 kopen, dit is een benchmark van de 500 grootste bedrijven uit de VS. Maar als je individuele aandelen uit deze index zou kopen zal je risico veel groter zijn. Zelfs als je er vijf of tien of zelfs twintig zou kopen. Er zijn risico’s die je kan wegwerken door voldoende te spreiden, bijvoorbeeld het vertrek van een CEO bij een bedrijf of een rechtzaak die aangespannen wordt tegen een bedrijf of het personeel wat gaat staken..
Je eieren niet allemaal in hetzelfde mandje leggen is een populair cliché. Je wordt gewoonweg niet beloond voor het risico dat je neemt. Je verschuift van beleggen naar speculeren.
Concentrating your portfolio in a few stocks maximizes your chances of getting rich. Unfortunately, it also maximizes your chance of becoming poor.
Obligaties zijn het andere noodzakelijke ingredient voor een goede portefeuille omdat de koersen hiervan zich anders gedragen als die van aandelen. De verdeling tussen aandelen en obligaties in je portefeuille is de beste manier om je risico te controleren. Onthoud wel dat er geen “juiste” portefeuille bestaat, maar er is er eentje die het meest geschikt is voor JOU. Om te kunnen bepalen welke dat is moet je eens goed nadenken over je mogelijkheid, bereidheid en nood om risico te nemen.
Je mogelijkheid om risico te nemen is bepaald door je beleggingshorizon en de stabiliteit van je inkomen. In het eerste artikel hebben we het al gehad over dat je doelen moet stellen en dat je moet nadenken hoeveel geld je nodig hebt voor ieder doel en wanneer je dat geld gaat nodig hebben. Hoe meer tijd je hebt des te beter dat je eventuele marktcrashes aankan. Als je het geld binnen een paar jaar nodig hebt dan kan je het best niet beleggen. Geld dat je pas binnen tien of twintig jaar nodig hebt kan je best beleggen in aandelen. Ook niet onbelangrijk is de stabiliteit van je job, hoe stabieler deze is hoe beter je om kan gaan met de risico’s van aandelen omdat je altijd op je loon kan rekenen voor inkomen. In België, hebben we goede sociale voorzieningen, indien we ontslagen worden kunnen we rekenen op een uitkering en desnoods een leefloon, maar hier zou ik niet al te veel rekening mee houden in het bepalen van je risicoprofiel.
Ik zal dit illustreren met een voorbeeld; Nick is 30 jaar en hij is al 8 jaar agressief aan het sparen. De helft van zijn geld spaart hij voor de aankoop van een huis binnen een paar jaar en de andere helft spaart hij voor zijn pensioen. Het is belangrijk voor hem om het geld dat hij op korte termijn nodig heeft op een veilige plaats te parkeren. Zijn beleggingen voor zijn pensioen kunnen zo goed als helemaal belegd zijn omdat hij dit geld nog lang niet nodig heeft.
Volgende zullen we je bereidheid om risico te nemen behandelen. Zoals we hiervoor al beschreven hebben biedt de aandelenmarkt op lange termijn hoge rendementen, maar op korte termijn kan de markt zeer volatiel zijn. Ieder jaar kunnen aandelen de helft van hun waarde verliezen. Het belangrijkste is hoe jij je zult gedragen ten opzichte van je portefeuille tijdens de volgende recessie. Als je verkoopt wanneer de markt laag staat dan doe je jezelf echt geen plezier. Je kan dus beter je asset allocatie navenant aanpassen zodat je kan leven met het risico niveau tijdens een sterke daling.
Tenslotte, je nood om risico te nemen is bepaald door je doelen en door welk rendement er nodig is om je doelen te behalen.
Stel nu dat je 40 jaar bent en zeer defensief en je bent nog niet begonnen met sparen voor je pensioen dan zal je bereidheid om risico te nemen in conflict zijn met je financiële noden. Je zal in dat geval ofwel meer moeten verdienen, meer moeten sparen, later met pensioen moeten gaan, toch dynamischer moeten beleggen door meer risico te nemen of een combinatie van deze voorgaande.
Als je het moeilijk vind om je risicoprofiel te bepalen dan kan het een goede manier zijn om de “age in bonds” regel toe te passen. Iemand van 25 houdt in dat geval dus 25% obligaties aan en 75% aandelen. Gaandeweg verandert je AA dus met 1% per jaar.
Eens je een beslissing hebt genomen over je asset allocatie kan je verder gaan naar het bepalen van welke fondsen of ETFs dat je gaat gebruiken voor je portfolio.
In een volgend artikel gaan we weer verder met het volgende punt uit de Bogleheads investment philosophy!
